ik heb de wereld in mijn handen genomen
hij rook naar gras en vanillestokjes
ik bladerde door de geschiedenis
van landschappen en waterlopen
een platgeslagen kramakkele bol
bedekt met denkbeeldige draden
ik dacht aan Atlas, die hulk
uit de oudheid, toen kon een man nog
zijn schouders onder de wereld zetten
de zeeën, de bergen, de rivieren
de mensen, de dieren,
de huizen, de legers en raketten
àlles droeg hij eeuwen, zonder morren
op zijn oude dag kreeg hij artrose:
de wereld gleed van zijn rug en stortte
in de oceaan, ik meen de pacific,
waar de apen en de meeste meteoren
uit de ruimte tuimelen
