een oude leeuw

goed, mijn lief, ga dan maar
het geeft niet want die witte
vult de holte van je kussen

geen afscheid, het komt zoals het gaat

nu hij wakker is, schemert weer
de schaduw van een oude leeuw
door het glazuursel van zijn ogen

zijn lijf golft in de plooien van het bed
maar het stokt als de zere botten vouwen
en zijn kop zacht aan mijn borsten stoot

ik neem hem in mijn armen, leg mijn wang
aan een warme vacht. net als gisteren samen
als hij nog even brult rond middernacht

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.