kopzorgen

het is nog donker, onwrikbaar
lig ik op een tak hoog boven de grond

het pokpokken van een uil klinkt
tegen mijn gebutste kop

ben ik wakker of
is dit een boze droom

ver, ver beneden mij hoor ik: ‘een, twee, drie
in godsnaam, de laatste buidels aarde
dan is het voor elkaar’

ze wurmen, mieren, kouten
een zagende boktor is de baas

terwijl ik niets anders kan dan
liggen, doorgaan met verhouten

 

 

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.