Onze schreden van oever tot oever
stappen over de jaren heen om dan
weer aan de Groothoofdspoort te staan
waar het panorama zich om ons plooit
Links de stad, dwars door het donkerblauwe
laken boven Jongepier toont Venus haar gezicht,
vóór ons mompelt de Merwede
Terwijl het luchtvuur
onze handen zachtrood kleurt
dobbert onder de brug
de midzomerzon, laat en laag
Dat we dan die zon
uit de waterspiegel vissen
onder de arm nemen
en stilletjes verdwijnen
Hoe metselaars op de lateien staan te branden in de late middagzon met zand en kalk de stenen bemoedigend bekloppen
dat we nu nog op een kussen met de ruggen naar elkaar toe spinnen twee Heilige Birmanen die beginnen aan een prikkelende […]
ze stond er weer dat meisje vanmorgen aan mijn bed. waarom maaien je armen als je slaapt, wil ze weten en wat […]
Naast zijn bed liggen ze op een rij voor elke dag een kop meestal kiest hij het gelgezicht daarmee labbert hij de […]
