op een kerkhof als het sneeuwt

als ik hier op een dag
onder deze wade lig
mijn vingers gevoelloos en stijf
in elkaar gevlochten

dat op mijn wangen
waaraan nu de motsneeuw likt
schaduwen voorspellen
dat er een donker gat

valt en nog een en nog een
dat die gaten zich verwijden
tot één grote krater
vol afvalwater

dat vingerkootjes losraken,
door rivieren gaan zwemmen,
zwartgallige botjes op weg
naar een bestemming, ergens

in het noorden waar de ijskap
steeds kleiner en de beren
niets dan gras te eten hebben

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.