satelliet

ze stond er weer dat meisje
vanmorgen aan mijn bed.
waarom maaien je armen
als je slaapt, wil ze weten
en wat pokt er door je hoofd?

ze werpt een blonde lach naar mij
als ik vertel van de stomme film
die ‘s nachts het verhaal
nog eens draait, achteruit,
en hopeloos vertraagd

in haar koologen gloeit een draad
die ik eerst niet zag, ze knikt.

haar lippen zijn opeens heel oud.

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.