De groene bandieten noem ik ze. Af en toe vliegen er twee over, van het dak naar de hoge populieren aan de dijk en weer terug. Meestal zitten ze ergens tussen het gebladerte. Tussen al dat groen zijn ze één met hun omgeving en dus volkomen onzichtbaar. De geluiden die ze maken in de vlucht zijn onmiskenbaar die van een parkiet. Ik hoor ze luid en duidelijk. Meer …
Tag: geluk
Wat wil je worden?
Op de vraag wat ik later wilde worden heb ik nooit het antwoord geweten. Als kind waren er natuurlijk de gebruikelijke fases waarin ik me verbeeldde zuster, juf, bibliotheekmevrouw te zijn of te werken op een postkantoor. Ook richtte ik met enige regelmaat een boekwinkel in. Ik speelde met een kassa en bonnen met carbonpapier ertussen winkeljuffrouwen na. In mijn oude kinderboeken staan nog de prijzen geschreven. Er waren totaal geen ambities.
Meer …
Geluk zonder doosje
Aan de voorkant van het huis groeien voornamelijk bosanemonen. Woekeren is eigenlijk een betere aanduiding want andere planten delven altijd het onderspit na de lente. Ik heb in het verleden meerdere malen azalea’s, hortensia’s, hyacinten en diverse kleine kruipertjes geplant. Die verdwijnen steevast dankzij de ongebreidelde groei van deze tweejarige. Hij is mooi hoor, in bloei. Met prachtige roze bloemen. Doet het goed in de schaduw. Het oogt echter wat rommelig tussen de keurige tuinen voorzien van hagelwitte grint tegels, waar mossen en onbestemde sprietjes geen kans krijgen, zandkorrels uitsluitend ónder de tegels liggen en waar tussen de coniferen de aarde rul en zwart is geharkt. Meer …