De keer dat ik als jong meisje
in de bus een plattegrond vond
met bruin verkleurde hoeken, weet ik nog
erop stond de weg naar het oude huis
mijn voetstappen gingen over
lang vervlogen sporen, ofschoon talloze
plaatsen op mij wachtten
hield ik stil bij een bekende straat
belde aan, daar stond mijn moeder
arm kind, zei ze, je reikt naar filosofen, wat wil je
toch met al die doden, ze hebben je nooit
brood gebracht, laat staan geluk
ik had geen antwoord, ik was de hand
die zichzelf nog moest tekenen en
was blijven steken steken bij de mouw
2 gedachten over “Terug”
Heel erg goed! Prachtig gedicht. Je overtreft jezelf!
*Bloos*