Eight Miles High (geschreven en uitgebracht in 1966 door de Byrds) werd in 1969 in een 19 minuten durende versie door de Golden Earring gecovered. Aan dit nummer kleeft een speciale herinnering. Eigenlijk was ik de gebeurtenis al lang vergeten, ware het niet dat het AD het geheugen opfriste ter gelegenheid van de maanlanding in hetzelfde jaar dat Eight Miles High een hit was. John en Yoko verbleven zeven dagen in het Amsterdamse Hilton in bed. Het Maagdenhuis werd door studenten bezet en bij het monument op de Dam bivakkeerden dag en nacht hippies en ander langharig tuig.
1970.
Een jaar later volgde ik de onderwijzersopleiding in Dordrecht aan de Gemeentelijke Pedagogische Academie. Het was een experimentele opleiding waarbij men zocht naar nieuwe werkvormen in plaats van traditionele klassikale lessen. We volgden hoorcolleges op facultatieve basis voor vakken als psychologie, filosofie, pedagogiek, maatschappijleer, cultuurgeschiedenis en Nederlands. Daarnaast waren er de verplichte lessen in onder andere muziek, lichamelijke opvoeding, rekenen en biologie. Groepswerk maakte ook deel uit van de opleiding.
Er valt nog veel meer over te schrijven maar dan dwaal ik te veel af. Het was een leuke school. Elk jaar werden vlak voor de kerstvakantie op donderdag en vrijdag workshops georganiseerd. Veelal op initiatief van de studenten, zoals wij deftig werden genoemd.
In het derde en tevens mijn laatste ‘academie’-jaar had ik net een paar maanden balletles gevolgd bij Inge Vrijmoeth in Rotterdam. Een beetje klassiek ballet en wekelijks jazzballet. Naast allerlei technische opwarm- en dansoefeningen werd ook altijd een combinatie van passen geleerd. Een kinderdroom kwam uit, eindelijk, en ik werkte me dagelijks in het zweet, thuis op mijn kamer, om onder de knie te krijgen waar de andere meiden, en 1 jongen van mijn groep, jaren over hadden gedaan. Ik deed pliés, battements, verzette mijn voeten van de 1e naar de 2e, 3e tot en met de 5e positie, sprong, hupte en draaide dat het een lieve lust was. Het spotten lukte me niet echt, maar dat zou later vast goed komen.
Ik besloot ook een workshop te organiseren: beatballet onder mijn leiding. Achteraf gezien met veel enthousiasme en misschien een tikkeltje overmoed. In de aula lag een perfecte massief houten vloer. Jammer genoeg ontbraken de spiegels. Er was ook geen barre. Daar had ik wat op gevonden. Plaats stoelen naast elkaar op een rij en gebruik de rugleuning als zodanig. Daarna zocht ik geschikte muziek voor mijn workshop. Je voelt hem al aankomen…. mijn vriend had de lp van de Golden Earring en die beluisterde ik wel tachtig keer; tenslotte koos ik een fragment waarop de door mij beheerste combinatie perfect kon worden gedanst. Ik weet hem nog steeds. [Het lijf is niet meer zo soepel als toen, helaas, dus ik ga jullie geen filmpje ervan voorschotelen.]
Hoe het verliep? Niemand heeft opgemerkt dat ik pas enkele maanden balletervaring had. Het grootste compliment kreeg ik van de docent lichamelijke opvoeding: Daan Hoogendijk. Ik was helemaal geen hoogvlieger bij het turnen. Ging in het verleden zelfs een aantal keren naar het ‘krukkenuur’ zoals hij dat noemde, om borstwaarts om de rekstok te leren zwaaien. Thuis oefende ik het werpen en vangen met een softbal en een leren handschoen. Om over mijn prestaties bij basketbal, volleybal en trefbal maar te zwijgen. Daan had een poosje zitten kijken op de bank aan de zijkant samen met zijn collega Lou ten Bosch. Hij kwam naar me toe en zei: ik wist niet dat jij zo lenig was! Ik denk dat er toen in mijn neus een stevige krul schoot.
