Van en over de zonnebloemen van van Gogh circuleren talloze prenten, boeken, reproducties. Nergens zijn de kleuren als op de originele doeken. Ik heb die in het van Gogh museum gezien. Een paar ervan, denk ik, want niet al zijn werk hangt daar permanent. 
Hoe dan ook. Vanmorgen wilde ik met twee gevulde tassen de supermarkt alweer verlaten, toen mijn oog viel op rijen emmers vol goudgele zonnebloemen. Wat een warme vrolijkheid straalden die uit! Ik koop nooit bloemen want heb een pollen- of stuifmeelallergie. Ze in huis zetten betekent steevast jeukende en tranende ogen en een niet aflatende reeks van niesbuien.
Dus wat me nou bezielde?
Ik nam zelfs twee bossen mee. Voor Wim. Vrouw koopt bloemen voor haar man. Is dat geen fijne, romantische flauwekulsmoes? Het is een heerlijke uitdaging de zonnebloemen vast te leggen op papier of doek. Wat kan het mij bommen dat het bij lange na niet het van Gogh-niveau heeft. Hoewel, ik ben niet gauw tevreden.
Mocht ik van de allergie last krijgen, kan de vaas altijd nog buiten op de tuintafel staan. Morgen of overmorgen, niet vandaag.
