Zou er een plaats zijn waar alles
wat verloren ging nog bestaat?
Mijn springtouw, juf Zoethout van
de eerste klas, de zilvermuis, de rottweiler
op de hoek, het balkon van de flat,
de carrousel, de velours rok,
Poes Dinky, die ik bij de dierenarts liet,
mijn kastanjebruine haar, de gestoorde nicht,
de zwerm vlinders na de eerste zoen,
de dronken bui toen hij vertrok,
het lila licht na een donkere nacht,
mijn te vroeg geboren kind.
Alles is er nog.
Het touw pakken en weer springen,
de kat aan mijn vinger laten likken,
het kind in mijn armen wiegen,
wandelen langs
de dingen die verloren gingen.
Ze daar laten en weer verder gaan
of niet.
